Czym jest gronkowiec skórny? Objawy, przyczyny i metody leczenia

Gronkowiec skórny dla większości ludzi to stosunkowo niegroźna bakteria. Jednak u osób z osłabioną odpornością może powodować występowanie poważnych chorób, takich jak zapalenie wsierdzia, zapalenie kości i wiele innych schorzeń wymagających jak najszybszej interwencji. W przypadku zakażenia gronkowcem skórnym dochodzi do takich objawów jak czyraki, jęczmienie, a niekiedy też zapalenie mieszków włosowych. Jakie są pozostałe objawy gronkowca skórnego i jakie choroby wywołuje gronkowiec skórny? Sprawdź, co warto wiedzieć o tej bakterii i jak wygląda leczenie zakażenia.

Czym jest gronkowiec skórny?

Gronkowiec skórnye (łac. Staphylococcus epidermidis) to bakteria typu koagulazoujemnego. Występuje nie tylko na skórze, ale też błonach śluzowych jamy ustnej czy w drogach moczowo-płciowych człowieka. Zakażenia wywołane przez ten rodzaj bakterii nie są groźne dla życia człowieka, jednak mogą wywoływać choroby o skomplikowanym przebiegu i prowadzić do poważnych powikłań.

U zdrowego człowieka z prawidłowo funkcjonującą odpornością istnieje niewielkie ryzyko zarażenia się gronkowcem skórnym. Dlatego też najczęściej do zakażenia gronkowcem skórnym dochodzi w szpitalu u osób z wkłuciem centralnym, protezami zastawkowymi, ale też u Pacjentów przyjmujących leki dożylne.

Zakażenie gronkowcem skórnym – objawy

Gronkowiec skórny występuje najczęściej na skutek obniżonej odporności, ale też w wyniku choroby nowotworowej, przy kamicy nerkowej czy na skutek urazu w organizmie. Zazwyczaj objawy zakażenia gronkowcem skórnym dzieli się na dwie grupy. Są to objawy szpitalne i pozaszpitalne.

Gronkowiec skórny – objawy szpitalne

Objawy gronkowca skórnego o charakterze szpitalnym należą do poważniejszych. Wśród nich wyróżnia się:

• zakrzepicę krwi,
• zapalenie płuc,
• zakażenie rany, do którego doszło w trakcie zabiegu chirurgicznego.

Symptomy mogą się od siebie różnić w zależności od miejsca występowania, a także od kondycji, w jakiej znajduje się układ odpornościowy osoby dorosłej, u której wystąpiło zakażenie gronkowcem skórnym.

Gronkowiec skórny – objawy pozaszpitalne

Wśród objawów pozaszpitalnych znajdują się ropnie, jęczmienie, czyraki, liszajce itp. zmiany skórne. U niektórych Pacjentów może też wystąpić zapalenie mieszków włosowych. Charakterystycznym symptomem bywa także odczuwalny ból i dyskomfort zakażonego obszaru. Objawom tym towarzyszy często gorączka, a także osłabienie organizmu. W niektórych przypadkach zakażenie gronkowcem skórnym wywołuje też nawracające infekcje gardła czy infekcje zatok.

W przypadku wystąpienia gronkowca skórnego u dziecka pojawia się często tzw. figówka, a także ropnie mnogie, zapalenie pęcherzowe czy łuszczenie skóry charakterystyczne u noworodków.

W sytuacji wystąpienia niepokojących objawów należy bezzwłocznie skonsultować się z dermatologiem lub lekarzem pierwszego kontaktu.

Leczenie gronkowca skórnego

Proces leczenia gronkowca skórnego bywa dość długi ze względu na odporność bakterii gronkowca na działanie różnego rodzaju farmaceutyków. Zależy też od ciężkości infekcji. Przed wdrożeniem odpowiedniej terapii niezbędne jest wykonanie badania krwi i moczu, a także pobranie wymazu w miejscach chorobowo zmienionych. W przypadku gronkowca skórnego pobierane są także wymazy z nosa. Bakterie gronkowca skórnego mają cechy lekooporności gronkowca złocistego (łac. Staphylococcus aureus), którego leczenie bywa równie długie.

Dopasowanie skutecznych substancji aktywnych w postaci antybiotyku jest możliwe na podstawie wykonania antybiogramu i badań bakteriologicznych. W leczeniu zakażonych miejsc u Pacjentów z wyjątkowo opornym przebiegiem schorzenia stosuje się zazwyczaj wankomycynę, glikopeptydy lub teikoplaninę.

Leczenie zakażenia gronkowcem skórnym – domowe sposoby

Leczenie zakażenia powinno też skupiać się na wzmocnieniu odporności Pacjenta. Warto zwrócić uwagę na zastosowanie zdrowej diety bogatej w witaminy i minerały, a także więcej czasu poświęcić na odpoczynek i sen. Lekarze zwracają uwagę na potrzebę zrezygnowania z używek, takich jak kawa, alkohol czy papierosy. Specjaliści zalecają stosowanie odpowiednich maści na zmiany chorobowe oraz okładów z ciepłej wody.

Warto do nacierania zmienionej chorobowo skóry zastosować olejek z drzewa herbacianego. Substancja ta ma silne działanie przeciwdrobnoustrojowe. Korzystnie na wspomaganie miejsc dotkniętych bakterią gronkowca skórnego wpłynie też kurkuma, mająca silne działanie antybakteryjne.

Na szczep bakterii wywołujący gronkowiec skórny pozytywny wpływ będą miały również preparaty z miodem manuka czy sok z brzozy zawierający betulinę, która wykazuje mocne właściwości przeciwbakteryjne.

Gronkowiec skórny – możliwe powikłania

Obecność bakterii gronkowca, brak diagnozy i rozpoczęcia leczenia może stanowić poważne zagrożenie i ryzyko wystąpienia powikłań zdrowotnych. Najczęściej bywa to:

• zapalenie wsierdzia,
• bakteriemia,
• zapalenie otrzewnej,
• zapalenie układu moczowego,
• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.

Najpoważniejszym powikłaniem występowania gronkowca skórnego jest gwałtowna reakcja organizmu na zakażenie, czyli sepsa. To bardzo poważne i bezpośrednie zagrożenie dla życia Pacjenta, które w stosunkowo szybkim czasie wywołuje niewydolność wielonarządową.