Łuszczyca skóry – przyczyny, objawy i sposoby leczenia

Opublikowany

Łuszczyca skóry na ciele, łuszczyca paznokci czy łuszczyca skóry głowy jest przewlekłą chorobą zapalną skóry. Zmiany łuszczycowe mogą przypominać atopowe zapalenie skóry. Jednak znacznie trudniejszym schorzeniem do wyleczenia jest łuszczyca. Przyczyny, objawy takie jak typowe zmiany skórne i inne symptomy specyficzne dla tej dolegliwości powinny być sygnałem, aby jak najszybciej rozpocząć leczenie. Czym dokładnie jest łuszczyca i jakie są objawy choroby? Sprawdź i zareaguj właściwie.

Jak wygląda łuszczyca i jakie są przyczyny łuszczycy?

Łuszczyca to choroba przewlekła skóry, która może dotyczyć również owłosionej skóry głowy czy występować w obrębie paznokci. Wiele osób zadaje sobie pytanie, czy łuszczyca jest zaraźliwa. Chociaż schorzenie to należy do jednej z najczęstszych chorób skóry i dotyczy nawet do 3% populacji w naszej strefie klimatycznej, jest niezaraźliwe. Łuszczyca to choroba o podłożu autoimmunologicznym, która atakuje własne tkanki.

Łuszczyca jest przypadłością niekomfortową i bardzo nieestetyczną. Jej przyczyną są nieprawidłowości, które wynikają z zaburzonego procesu regeneracji naskórka. Jakie są pierwsze objawy łuszczycy? Początkowo na powierzchni zdrowej skóry pojawia się tzw. wykwit pierwotny będący brunatną grudką o złuszczającej się powierzchni. Ten typ zmian skórnych może mieć wielkość od milimetra do maksymalnie 2 cm. Zmiany łuszczycowe w pełni rozwinięte osiągają natomiast wielkość nawet do kilkunastu centymetrów.

Wśród przyczyn pojawiania się łuszczycy można wymienić też podłoże genetyczne. Czynniki ryzyka łuszczycy to również palenie papierosów, stres, niesteroidowe leki przeciwzapalne, kwestie hormonalne czy otyłość. W przypadku łuszczycy ryzyko zachorowania wzrasta też u osób korzystających z solarium i często zażywających kąpieli słonecznych.

Jakim chorobom towarzyszy łuszczyca?

Różne rodzaje przewlekłych stanów zapalnych skóry powodować mogą również niektóre schorzenia. Łuszczyca towarzyszy często osobom chorym na cukrzycę, dnę moczanową, nawracające zapalenia zatok, gardła czy układu moczowego.

Łuszczyca pojawia się niekiedy również po przebyciu chorób zakaźnych, takich jak półpasiec, odra, różyczka czy ospa. Charakterystyczne zmiany na skórze powodują również inne choroby. Łuszczyca może pojawić się u osób cierpiących na różne schorzenia w obrębie układu sercowo-naczyniowego i zaburzenia metaboliczne, a także po przebytej infekcji paciorkowcowej.

Rodzaje i objawy łuszczycy

Aby zastosować właściwą i skuteczną metodę leczenia łuszczycy niezbędne jest określenie, jaki typ schorzenia występuje u danego Pacjenta. Każdy z nich może wyglądać nieco inaczej. Charakterystyczne są też rejony zajęte chorobą w przypadku każdej odmiany łuszczycy.

  • Łuszczyca zwyczajna pojawia się w obrębie dłoni i na podeszwach stóp. Zmiany mają barwę czerwoną, są zgrubione i zauważyć można liczne pęknięcia. W tym typie łuszczycy bardzo trudne jest zazwyczaj leczenie. Łuszczyca ta znacznie utrudnia też wykonywanie codziennych czynności.
  • Łuszczyca plackowata to typ występujący najczęściej u osób dotkniętych schorzeniem W przebiegu łuszczycy plackowatej pojawiają się duże plamy, które pokrywają łuski i charakterystyczne blaszki łuszczycowe.
  • Łuszczyca paznokci często towarzyszy łuszczycy stawowej. Objawy choroby to specyficzne zagłębienia i bruzdy w płytce paznokciowej, zgrubienia i rogowacenie paznokci, zmiana barwy, łamliwość, kruchość i charakterystyczny objaw plamy olejowej, czyli żółtych przebarwień pod płytką paznokcia.
  • Łuszczyca stawowa to inaczej łuszczycowe zapalenie stawów. Schorzenie objawia się przewlekłym zapaleniem stawów ze współistniejącą łuszczycą skóry lub bez niej. Łuszczyca stawów przejawia się ograniczeniem ruchomości, występowaniem w ich obrębie sztywności, bólu oraz obrzęku.
  • Łuszczyca głowy występuje na owłosionej skórze głowy. To rozległe, czerwone i wysiękowe zmiany łuszczycowe. Niekiedy zajęta bywa nie tylko owłosiona skóra głowy, ale też kark czy czoło. Łuszczycę skóry głowy wyróżnia też świąd. Wypadanie włosów ma w tym przypadku miejsce niezwykle rzadko i zazwyczaj spowodowane jest innymi schorzeniami.
  • Łuszczyca krostkowa to liczne zmiany w postaci krostek występujące w okolicy palców stóp oraz dłoni. Jest to rzadki typ zapalenia skóry. W przypadku łuszczycy krostkowej zazwyczaj przyczyną jest obecność zwiększonej ilość leukocytów wielojądrzastych w górnych partiach naskórka.
  • Łuszczyca kropelkowa występuje na kończynach, tułowiu i czubku głowy, a zmiany przypominają wyglądem kropelki.
  • Łuszczyca wysiękowa — charakteryzują ją specyficzne pęknięcia i wysięki. Występuje najczęściej w fałdach skóry.
  • Łuszczyca odwrócona objawia się występowaniem zmian rumieniowych w fałdach skórnych okolic intymnych.
  • Łuszczyca uogólniona to erytrodermia łuszczycowa. Stany zapalne obejmują całe ciało i jest to postać ciężka.

Łuszczyca – leczenie miejscowe

Czynnikiem, który decyduje o wyborze sposobu leczenia, są objawy. Leczenie poszczególnych rodzajów łuszczycy nieco się od siebie różni. W leczeniu łuszczycy o stosunkowo niewielkim obszarze, jaki zajmują zmiany skórne, stosuje się maści i pasty na bazie pochodnych węgla kamiennego, preparaty keratolityczne zawierające kwas salicylowy, czy cygnolinę nanoszoną na zmiany łuszczycowe na kilka minut. Substancje te działają przeciwzapalnie i hamują namnażanie zmian.

W leczeniu ogólnym stosuje się również preparaty, które ograniczają stan zapalny (m.in. pochodne witaminy A), analogi witaminy D3 w postaci takalcytolu i kalcypotriolu oraz glikokortykosteroidy mające silne właściwości przeciwzapalne. Stosowane są wyłącznie pod kontrolą lekarza. Stosowanie leków tego typu przynosi dobre efekty.

Jeżeli łuszczyca występuje u danego Pacjenta ze względu na uwarunkowania genetyczne, trzeba liczyć się z faktem, że leczenie sprowadzać się będzie jedynie do stosowania preparatów, których działanie łagodzi stany zapalne. Jednak całkowite wyleczenie takiej łuszczycy skóry nie jest możliwe.

Ogólne leczenie łuszczycy

Pacjenci z ciężką postacią łuszczycy skóry oraz w przypadku, gdy zmiany zajmują ponad 10% powierzchni ciała, wprowadzane jest leczenie ogólne. To zaawansowane preparaty medyczne o silnym działaniu. Leczenie tego typu stosowane jest też w sytuacji, gdy terapia miejscowa nie działa.

Jedną z metod zaawansowanego leczenia łuszczycy są leki doustne. To preparaty cytostatyczne takie jak np. metotreksat, przed których podaniem wykonać należy szereg badań. Innym produktem jest cyklosporyna A, czyli preparat immunosupresyjny stosowany i skuteczny we wszystkich rodzajach łuszczycy. To dobra opcja dla zmian o charakterze łuszczycowym szczególnie opornych. Wśród leków doustnych znajdują się też retinoidy stosowane najczęściej w łuszczycy krostkowej.

W leczeniu ogólnym łuszczycy stosuje się też leki biologiczne w postaci iniekcji podskórnych bądź dożylnych. Preparaty te oddziałują na wybrane cytokiny i biorą udział w procesie immunopatogenezy łuszczycy.

Inne metody leczenia łuszczycy

Leczenie łuszczycy skóry przeprowadza się również z zastosowaniem innych metod. Wśród nich znajduje się fototerapia i fotochemioterapia.

Fototerapia to wystawienie zmian zapalnych na działanie światła ultrafioletowego z promieniowaniem wąskopasmowym UVB 311 nm. Zabiegi wykonywane są pod nadzorem personelu, a samo promieniowanie emitowane jest przez specjalistyczne lampy.

Fotochemioterapia to natomiast naświetlanie z użyciem promieniowania UVA po podaniu leków światłouwrażliwiających, takich jak psoralen. Metoda ta określana jest mianem PUVA.

Podobne artykuły

brodawka łojotokowa

Czym jest brodawka łojotokowa? Poznaj jej przyczyny

Opublikowany

Brodawka łojotokowa to łagodna zmiana skórna, która ma podłoże nowotworowe. Może pojawiać się na całym ciele, jednak najczęściej obserwuje się brodawki łojotokowe zlokalizowane w obrębie tułowia. Czym jest ta zmiana i czy można ją leczyć? Przyjrzyjmy się bliżej zagadnieniu. Czym…

naczyniaki

Naczyniaki – zmiany skórne, które można wyleczyć

Opublikowany

Naczyniaki to zmiany na skórze oraz na tkankach miękkich, które z reguły mają kształt czerwonych, lekko wypukłych punktów. Pojawiają się zarówno u dzieci, jak i u dorosłych, przy czym najczęściej obserwuje się je u osób pomiędzy 30. a 40. rokiem…